Í essinu mínu

Fyrir nokkru síðan lýsti ég því yfir í geðvonskukasti að ég myndi aldrei framar svo mikið sem líta á karlmann sem bæri starfstitil sem hæfist á S, það kynni ekki góðri lukku að stýra. Þarna var ég sérstaklega með í huga smiði, sölumenn, sálfræðinga, sagnfræðinga, söngvara og slökkviliðsmenn. Vinkona mín sem var viðstödd benti mér á að þetta væri varasöm yfirlýsing, þarna væri ég farin að útiloka ansi stóran hóp. Í þessum hópi eru nefnilega líka stærðfræðingar, sjómenn, skúringamenn, skólaliðar, stuðningsfulltrúar og stjörnufræðingar (og væntanlega stórstjörnur þá líka!). Einnig má segja að undir þetta féllu sérfræðingar og sjálfstætt starfandi, það er hægt að fella ótrúlega mörg störf undir þá flokka. Svo fórum við að láta okkur detta í hug ýmis fleiri atvinnuheiti sem væru útilokuð með þessari reglu. Samúræjar, skorsteinssóparar, salernishreinsarar, sælgætisframleiðendur, samlokugerðarmenn, strandverðir, skógarhöggsmenn, salsakennarar og skúnkaveiðarar. Að lokum var svo komið að mér datt varla starfsheiti í hug sem byrjaði ekki á S. Nú veit ég, sagði ég meðan við gengum framhjá Lækjargötunni. Ég get deitað leigubílstjóra! Nei það gengur ekki, sagði vinkonan. Hann er sjálfrennireiðarstjóri...