Fór í Blómaval áðan og sá mann sem ég hef verið að hitta nokkuð reglulega síðastliðin 15 ár eða svo. Faldi mig fyrir honum því ég hef ekki hitt hann í smá tíma. Er nefnilega komin með annan sem ég kann eiginlega betur við en þori ekki að segja hinum upp. Eiginlega alveg merkilegt að sambandið hafi enst þetta lengi, hann hefur svosem verið valdur að töluverðum sársauka, óþægindum og peningaplokki í mínu lífi. Þessi nýji hefur nú líka sært mig en hann hefur líka einkar gott lag á því að lina þjáningar mínar. Þeir eru reyndar hvorugir við eina fjölina felldir þannig að það er kannski ekkert vitlaust að vera með tvo í takinu. Ætti kannski ekkert að vera með samviskubit yfir því að vera að halda framhjá tannlækninum mínum.

Fyrsti í aðventu

Búin að kveikja á kerti og setja jólatónlistina inn á iPodinn. Kúri í sófanum undir prjónaða marglita IKEA teppinu mínu (líklega bestu kaup sem ég hef gert um ævina). Með bók í annarri, vantar bara malt og appelsín í hina. Svona á aðventan að vera.

Dagurinn og vegurinn

Ég er glataður bloggari. En það eina sem ég hef sérstaklega þörf fyrir að tjá mig um er ritskoðað áður en það nær hingað inn. Ó vell. Annars er bara allt gott að frétta. Krullan mætt á svæðið. Er ekki enn búin að fjarlægja ferðatöskuna úr stofunni síðan í Danmerkurferðinni þar sem Rúsínusi finnst svo gaman að leika sér í henni.

Helgin var mjög ljúf og vikan lítur vel út. Ég á ótrúlega skemmtilegar vinkonur. Fimmtudagskvöld var saumaklúbbur. Föstudagskvöld var út að borða á Vegamótum með æskuvinkonum og svo rauðvínskvöld við arineld í heimahúsi. Laugardagur var kaffihús með sálfræðivinkonum og svo trúbador/danskvöld með kennslufræðivinkonum. Sunnudagur var náttfatapartý með sjálfri mér og Little Britain. Mánudagur var kaffihús með gamalli MH vinkonu. Í dag er svo hlaða batteríin kvöld (leikfimi og ís, góð blanda), á morgun eru tónleikar... og svona heldur þetta áfram :)

Á morgun á mamma afmæli, best að gleyma því ekki. Til hamingju mamma!

Hey já svo er ég byrjuð að vinna og líkar bara vel. Sumt er samt öðruvísi á Selfossi, til dæmis borðar frábæra fólkið á vinnustaðnum mínum piparkökur með osti. En það er kannski eitthvað sem allir gera yfirhöfuð nema ég?

Barnið er með barni!

Ég er ekki komin aftur í bloggham en er búin að ætla að skrifa færslu með þessum titli í marga mánuði... og ekki seinna vænna því Barnið á von á sér á morgun! Fæðingin verður að minnsta kosti sett í gang á morgun en þetta getur víst tekið smá tíma. Þar sem ég hef lengi kallað hana (elsku uppáhalds systur mína) Barnið (sem hún er ekki hrifin af) veit ég ekki alveg hvað ég á að kalla barn Barnsins. BarnaBarnið myndi misskiljast því ég er að fara að verða móðursystir en ekki amma. Reyndar hef ég tekið upp á því að kalla Barnið Fósturhýsilinn nú á meðgöngunni en það hefur heldur ekki fallið í góðan jarðveg. Annars líst nér vel á að kalla ungann Krullið svona fyrst um sinn eins og foreldrarnir gera nú enda báðir fagurlega hrokkinhærðir með eindæmum.

Þetta verður semsagt viðburðarrík helgi, fyrir utan Krullfæðinguna er ég að fara að útskrifast enn einu sinni (fjórða útskriftin á sex árum) og pabbi líka. Stuð.

Annars getur vel verið að ég taki upp bloggið aftur, það er ágætt að fá smá útrás öðru hvoru en það er líklegt að ég færi mig aftur á gamla bloggið eða fái mér lokað blogg.

Óver and out í bili.

Beibís...

Ég sit núna á kaffihúsi og það er lítið barn á næsta borði sem er að gera mig gjörsamlega brjálaða. Já ég veit að lítil börn eru sætust í heimi og allt það. En þetta barn er með dót sem spilar lag. Leiðinlega, glymjandi, háværa melodíu þegar dótið er hrist. Og dótið er mikið hrist. Og lagið er mikið spilað. Aftur og aftur og ATFTUR. Arg! Svo hlær barnið og allir brosa bara á móti og enginn segir neitt við mömmuna. Oh nú er það að horfa á mig. Veit að ég er að skrifa um það. Ok þetta er pínu sætt barn. En bara pínu. Nú er það farið að stara. Jæja þá, þetta er voða sætt barn.

Stundum held ég að mæðrum finnist konur skiptast í tvo hópa. Mæður og ekki mæður. Samkvæmt mæðrunum geta ekki-mæðurnar ekki haft skoðun á nokkrum sköpuðum hlut þegar kemur að börnum eða barnauppeldi. Þannig að mæður eiga eftir að láta þessa færslu sem vind um eyru þjóta og segja að þetta breytist allt ef og þegar ég muni eignast börn. So be it.

Gleði gleði gleði, gleði líf mitt er...

Suma daga er maður alveg miður sín, af því að er virðist engri ástæðu. En suma daga er maður alveg syngjandi glaður, að því að er virðist engri ástæðu! Það er góður dagur í dag :)

Deiling

Mér finnst gaman að deila, ekki við heldur með, sérstaklega þeim sem mér þykir vænt um. Mér finnst raunar gaman að deila flestu nema súkkulaði, nema með þeim sem mér þykir mjög vænt um :) Mér finnst heldur ekkert sérstaklega gaman að deila í tölur. En það er efni í annað blogg.

Það er hægt að deila ýmsu með öðru fólki, bæði efnislegu og óefnislegu. Stundum deilir maður hugsunum um sínar innstu þrár og leyndardóma. Stundum deilir maður ómerkilegum staðreyndum. Stundum deilir maður augnablikum.

Ég var að vinna lengi í Sumarhöllinni í nótt við að slá inn gögn. Hafði verið frekar eirðarlaus um daginn en ágætlega einbeitt þegar leið á kvöldið þannig að ákvað að nýta tímann.

Á leiðinni heim sá ég glitta í tunglið. Sem var allt í einu ekki venjulegt tungl. Það var svo ótrúlega fallegt og sérstakt, gyllt á litinn og risastórt. Glóandi hnöttur sem leit út fyrir að vera að falla beint ofan í fangið á mér.

Ég fór heim og út á svalir og starði stórum augum þegjandi á tunglið í langan tíma. Alveg þangað til það fór aftur bak við ský. Reyndi að taka myndir en tókst ekki að fanga sjónina á neinn hátt, hvað þá tilfinninguna.

Þótt flestum finnist kannski það að sjá tunglið ómerkilegt og hversdagslegt þá langaði mig svo að deila þessu með einhverjum. Hlaupa inn í rúm, vekja einhvern og segja: Sjáðu hvað tunglið er fallegt í kvöld.

Ég hefði kannski getað hringt í einhvern. En hver kann að meta að láta hringja í sig um miðja nótt í miðri viku til að láta segja sér hvað tunglið er fallegt? Ég á reyndar yndislega vini þannig að þeir myndu líklega fyrirgefa mér það. En ég ákvað samt sem áður að sleppa því - svona til að þeir missi ekki alveg trú á mér sem tilvonandi sálfræðingi...

Systir mín frábæra skrifaði einu sinni pælingu um kosti og galla þess að búa einn. Mér finnst versti ókosturinn vera sá að það er enginn til að deila með þessum ómerkilegu en samt merkilegu augnablikum.

Á móti kemur að það er meira súkkulaði fyrir mig eina :)

Kósíheit í kofanum

Harpa bloggar um Sumarhöllina sem er líka annað heimili mitt þessa dagana.

Sumarhöllin er kofi á bílastæði á horninu á Hjarðarhaga og Suðurgötu en leigubílstjórar og pizzasendlar eiga samt í stökustu vandræðum með að finna hann. En af því að ég eyði, grínlaust, yfirleitt minnst 12 tímum á dag hérna er ég búin að reyna að gera heimilislegt. Er að átta mig á því að ég hef kannski gengið aðeins of langt í því. Stelpurnar sem deila með mér herbergi gera að minnsta kosti mikið grín að þessu. Ég er með til umráða tvo fermetra þar sem eru fyrir skrifborð og stóll. Á þessu svæði er ég með í augnablikinu:

Tvo lampa (einn skrifborðs og einn með rauðu ljósi), græna ljósaseríu, nuddtæki, væmna bangsamynd í ramma, kort af heiminum, vasa með gerviblómum, tvo seríóspakka, eggjaklukku, Fréttablaðið, Blaðið, 26 hljómsveitarpóstkort, sparibol, módel af heila, geisladiska, dagbók, sjal, kerti, bolla, bollasúpupakka, þrjár gerðir af tei, bodyspray, bingókúlur, eyrnatappa, tvo USB lykla, strepsils, skæri, yddara, gatara, pennaveski, bókamerki, garfield límmiða, tissjúpakka, síma, tösku með sunddóti, tvo poka fulla af tómum flöskum, poka með kexi, djús, sódavatni og vítamínum, inniskó, gólfmottu, tvær möppur fullar af greinum, skólatösku, aukaskó, flísteppi, epli, appelsínu, líter af af pepsi max, bjór, plastglas og glerglas, síma, plakat af John Travolta, plakat af Jim Morrison, plakat af ljótum kalli með súkkulaði fyrir typpinu, kennaratyggjó, venjulegt tyggjó, eyrnalokk (hinn týndist), þrjár krónur, penna, fullt af lausum blöðum, síma og tölvu.

Þetta er fyrir utan það sem ég er með í hillunum (bækur, Magic birgðir, plastglös/diska, jóladót ofl.) og í ísskápnum.

Ef ég væri með rúm og tannbursta gæti ég búið hérna.

Ritgerðarskrif...

...skýra bloggleysið. Ég geri ekki ráð fyrir að lesendur vilji vita mikið um blöðruhálskirtilskrabbamein þannig að ég ætla að halda þeim pælingum við ritgerðina. Hef sett upp excel-skjal til að fylgjast með framgangi skrifanna á degi hverjum og sé að með þessu áframhaldi útskrifast ég í október 2011.

Þekkirðu...

Flestir Íslendingar kannast við "þekkirðu..." heilkennið, að vera ekki í rónni í návist ókunnugra þar til búið er að finna að minnsta kosti einn sameiginlegan kunningja. Erlendis byrjar fólk á því að spyrja hvaðan ég sé og hvernig sé að búa á Íslandi og hvað ég geri og hvað ég hafi lært o.s.frv. Auðvitað gera Íslendingar það líka en fyrst kemur rullan:
- Hvaða árgerð ertu?
1980
- Jahá...og í hvaða skóla varstu?
MH
-Hmmm... nú... já ég þekki svo fáa þaðan... en í hvaða grunnskóla?
Hagaskóla
-Já ertu úr Vesturbænum?
Já
-Já frændi vinar míns var einmitt í Hagaskóla, hann er ári eldri en þú. Þekkirðu...

Og svo líður öllum betur þegar það kemur í ljós að umræddur frændi var einmitt í bekk með systur fyrrverandi kærasta vinkonu minnar.

En jæja. Ég er líka svona, það er ekki það. Þjáist af "þekkirðu" heilkenninu á háu stigi. Hins vegar gerði ég mér ekki grein fyrir því að þetta byrjar strax í barnæsku. Átti skemmtilegt samtal við um það bil 7 ára gutta sem heilsaði mér að fyrra bragði þegar ég var á leiðinni heim úr vinnunni í dag.

Gutti: Hæ
Ég: Hæ
Gutti: Hvað heitirðu?
Ég: Ég heiti Sólrún
Gutti: Ég þekki þig ekki. En hvaða konu þekkirðu?
Ég: Ég þekki margar konur
Gutti: En hvaða vinkonu áttu?
Ég: Hvaða vinkonu átt þú?
Gutti: Nei þú fyrst!
Ég: Nei þú fyrst!
Gutti: Allt í lagi. Mín vinkona heitir Sigríður. Hvað heitir þín?
Ég: Mín heitir Aldís (litla systir, fyrsta sem mér datt í hug)
Gutti: Hei, ég þekki hana!

Ætli þetta sé í blóðinu? Eða læra börnin bara það sem þau búa við?

Segðu aaaaaaaa

Þegar verkurinn í tönninni var sem verstur var ég á fullu að gúgla "endajaxlataka" og lesa hryllingssögur á bloggum þjáningarbræðra og -systra. Það gekk hins vegar svo vel að taka minn jaxl að ég verð eiginlega að segja frá því -fyrir alla hina sem eiga eftir að gúgla endajaxlataka. Ég var búin að láta þetta eiga sig í marga, marga mánuði. Var síðan svo heppin að lenda á alveg brilliant tannlækni sem deyfði mig í bak og fyrir og vippaði jaxlinum út á nó tæm. Fann ekki fyrir neinu og var búin á svona korteri - 20 mín. Var aðeins dofin, ekkert bólgin, pínu aum og gat borðað nánast hvað sem er daginn eftir. Tóm hamingja!

Endajaxlinn þjáðist semsagt ekki af aðskilnaðarkvíða - en það gerði ég hins vegar. Tannlæknirinn horfði á mig undrandi þegar ég horfði á jaxlinn á borðinu, svo aumkunarverðan, og kvaddi hann með tregatón og veifaði bless. "Þú mátt alveg eiga hann ef þú vilt" sagði hann, og ég tók gleði mína á ný og fór með jaxlinn heim eins og gullfisk í poka. Setti hann í klór og nú hangir hann bjartur og fagur á gullhálsfesti eins og fínasta skart. Þori reyndar ekki að vera með festina - gæti þótt ógeðfellt. Hlýt að geta logið að fólki að tönnin sé úr plasti.

Ætla að reyna að láta taka úr mér annan jaxl sem fyrst svo ég geti búið til eyrnalokka.

Úti að aka

Í dag var svona... einn af þessum dögum.

Þið vitið. Þegar mann langar bara að leggjast undir feld. Sem er sjaldnast möguleiki í stöðunni á svona dögum.

En jæja. Það var nú eitthvað farið að hýrna yfir mér þegar ég fór á námskeið í kvöld. Klukkan 22 var ég að fara heim, labbandi eins og venjulega, enda stutt að fara. Afþakkaði meira að segja far. Fattaði svo að ég var ekki með vettlinga og húfu eins og vanalega og fannst leiðin heldur löng allt í einu í hálkunni. Það var kalt og ég var þreytt og pirruð, með níðþunga tösku. Var þess vegna hrikalega fegin að sjá loksins í útidyrahurðina. Hélt utan um lyklana í vasanum síðustu metrana og umlaði "alveg að koma, alveg að koma".

Nema hvað þegar ég tek lyklana upp úr vasanum þá sé ég að þetta eru bíllyklarnir sem ég held á. Því ég kom víst á bíl á námskeiðið. Og hafði einmitt geymt húfuna og vettlingana í bílnum.

En eftir "oohhh"-ið þá var bara fínt að fá sér kvöldgöngu.

Hitt og þetta

Ipodinn minn er farinn að verða eins og gemsinn, einn af þessum hlutum sem ég skil ekki hvað ég gerði án áður en ég fékk hann. Ipodinn er meira að segja orðinn svo samvaxinn á stundum að ég er hætt að taka eftir því hvort hann er þarna eða ekki. Tala mjög hátt við annað fólk með iPodinn í eyranu (án þess að fatta að ég sé með kveikt á honum) eða söngla mér sjálfum mér playlista (án þess að fatta að ég sé ekki með kveikt á honum).

Frelsarinn sjálfur birtist mér í formi tannlæknis um helgina. Hann ætlar að fjarlægja harðjaxlinn vin minn strax á föstudaginn kemur. Þannig að senn verður komið að kveðjustund. Ætli næsti jaxl við hliðina á eigi nokkuð eftir að sakna litla bró, hugsa að hann verði bara plássinu feginn.

Sá nokkra flissandi útlendinga stilla sér upp fyrir framan búð á Laugaveginum um helgina. Var að velta fyrir mér hvaða uppstilling væri svona spennandi þegar ég áttaði mig á að það var sennilega húsnúmerið sem heillaði. Það var nefnilega skrifað með bókstöfum og stóð skýrt og greininlega LAUGAVEGUR SEX.

Home sweet home

Já ég er komin aftur. Og ekki lengur veik, bara bólgin öðru megin í framan. En það er út af endajaxlinum vini mínum sem kjálkaskurðlæknirinn ætlar vonandi að fjarlægja von bráðar. Fæ samt ekki tíma í skoðun fyrr en eftir rúma viku þannig að það er eins gott að venjast nýja lúkkinu. Sem betur fer er ég svo kringluleit hvort eð er að það tekur enginn eftir undirhöku nr. 2 öðru megin í framan nema ég bendi þeim á það.

En jæja, ferðasagan. Hún bíður kannski bara betri tíma. Get eiginlega ekki birt myndir á blogginu því brúðurin er með persónuverndarissjú. Sem ég skil svo sem vel. En það var ógó gaman. Og ég datt ekki á leiðinni inn kirkjugólfið. Og ég drakk kampavín í limmó. Og brúðhjónin fóru með okkur á pöbbinn eftir brúðkaupið í uppáklædd. Og New York er æði pæði.

Lasin :(

Hiti, hálsbólga og allur pakkinn. Ekki alveg besti tíminn. En með óverdós af parkódíni, pensillíni og lýsi ætti ég að vera komin aftur á fætur in nó tæm.

Já og mér fannst Guggenheim ekkert spes. En það var gaman að versla í PetCo!

Ég hjarta New York

Það snjóar :) og borgin er alls ekki eins ógnvekjandi og ég hélt. Góður matur. Vinalegt fólk. Risabúð bara fyrir m&m tengdar vörur. What more could you want? Svo eru Ólöf og Gummi svo góðir gestgjafar að það er alls ekkert víst að mig langi til að fara aftur heim...

Hunk-o-mania

Ég var hérna í gær. Í bachelorette partýi. Ó mæ god. Mjög sérstök upplifun. Segi ekki meir í bili.

En New York er annars æði :)

Stór dagur á morgun

Útlendingurinn á afmæli á morgun. Stórafmæli og alles. Var að reyna að hugsa upp eitthvað sniðugt til að skrifa á kortið hans og leitaði á netinu að frægu fólki sem hefði fæðst sama dag og ár og hann. Fann bara einhvern fjöldamorðingja sem myrti unglingsstúlkur og var tekinn af lífi í Texas fyrir nokkrum árum. Er að hugsa um að skrifa bara "Til hamingju með afmælið..."

Svo liggur leiðin líka loks til Nýju Jórvíkur á morgun. Allt að gerast!

Kanínukúr

Rúsína er hrifin af nýju rúmfötunum mínum...

Gleðilegan bolludag!

Kæru sam-bollur, til hamingju með daginn!
Vorkenni nú mjónunum pínulítið að hafa ekki sér dag fyrir sig.

Knús,

Solla súkkulaðibolla og Rúsína rjómabolla

American Wedding

Eins og alþjóð veit (af því að ég er búin að láta hana vita) er ég að fara til Nýju Jórvíkur innan fárra daga til að vera viðstödd brúðkaup bandarískrar vinkonu minnar. Ekki nóg með það heldur er ég "in the wedding", ég verð brúðarmær með tilheyrandi tilstandi. Hef verið að reyna að lesa mér til um do's and don'ts brúðarmeyja en hef orðið litlu nær og hef smá áhyggjur af því að ég klúðri einhverju þarna úti.

Eitt af því sem ég hef komist að er að ég verð að af-kaldhæðnast snarlega. Eða kannski bara að af-íslenskast? Ég er ekkert sérstaklega kaldhæðin að eðlisfari en ég segi auðvitað hluti sem ég meina ekki í bókstaflegri merkingu. Það er kallað að grínast, hélt ég. En þetta afbrigði gamansemi er víst minna þekkt þarna í Bandaríkjunum.

Vegna brúðkaupsins hafa farið nokkrir tölvupóstar milli mín og brúðarinnar tilvonandi þar sem húmorinn hefur greinilega verið stöðvaður á landamærunum. Ég sagði henni til að mynda að ég vissi ekki alveg hvernig svona brúðkaup færu fram. Sagðist ætla að horfa á nokkrar bíómyndir til undirbúnings; Wedding Singer, Four Weddings and a Funeral, Runaway Bride...

Ég fékk svar um að ég gæti svosem alveg horft á þessar myndir en það væri ólíklegt að þær myndu endurspegla tilvonandi brúðkaup. Og að það væri alveg á hreinu að hún hygðist ekki yfirgefa mann sinn við altarið.

Í næsta pósti spurði ég hana hvort hún ætlaði ekki að nýta síðustu daga sína sem einhleyp kona vel. Það féll heldur ekki í góðan jarðveg. Svarið var á þá leið að hún liti ekki á sig sem einhleypa konu og hefði ekki áhuga á drykkju, dópi eða frjálsum ástum fyrir brúðkaupið. Hún þakkaði mér reyndar fyrir ábendinguna og sagðist ætla að íhuga að fara í jógatíma hjá karlkyns kennara. Það gæti kannski komið í staðinn fyrir framhjáhaldið sem ég var að ýja að.

Og nú er svo komið að ég er hrædd um að verða rekin úr brúðkaupinu. Þannig að öllum tölvupóstsamskiptum hefur verið snarlega hætt. Í brúðkaupinu ætla ég síðan að reyna að fara eftir þeim einkunnarorðum sem Vita Andersen rithöfundur skrifaði um; Haltu kjafti og vertu sæt.

Föstudagur

Gat nú verið að andleysið færðist yfir mann um leið og bloggerinn komst í sama form. Annars er bara allt sæmó að frétta. Allt of mikið að gera. Gubbupest í vikunni. Partý á morgun. NY eftir tvær vikur. Hverfulleiki lífsins er svosem búin að vera mér ofarlega í huga þessa vikuna svo og hin eilífa tilvistarkreppa. En þetta á víst að vera létt og skemmtilegt blogg...

Ég fæ sem betur fer að vera í sæmilega klæðilegum kjól í Ameríkubrúðkaupinu tilvonandi en ekki einum af þessum.

Góða helgi :o)

10.000

Ert þú gestur númer tíuþúsund? Verðlaun í boði! Hafðu samband!

solrun (at) gmail.com

Smá misskilningur

Í morgun sá ég mann vera á gangi með barnavagn. Hann horfði á barnið og talaði hrikalega hátt við það (ég var hinu megin við götuna) og á frekar einkennilegan hátt. Bara svona eins og hann væri að ræða við vin sinn um daginn og veginn. "Nú", hugsaði ég, "hann er einn af þeim sem trúa því að það eigi ekki að tala barnamál við börn".

Þangað til ég sá að hann var með handfrjálsan búnað í eyranu og var líklega í raun og veru að tala við vin sinn um daginn og veginn.

Í gær fékk ég líka tölvupóst þar sem ég var beðin um ráð varðandi hvað karlmaður gæti gefið kunningjakonu í afmælisgjöf. Hann var með einhverjar hugmyndir sem mér fannst alveg vonlausar og frekar barnalegar. Ég þóttist kannast við nafn afmælisbarnsins sem er um þrítugt og stakk upp á svona hefðbundum fullorðinsgjöfum, blómum, vínflösku, góðu kaffi, bók...

Heyrði síðan í honum í dag og spurði hvað hann hefði valið. Honum leist ágætlega á bókarhugmyndina en varð hálfundarlegur þegar ég fór að tala um hvort rauðvínsflaska væri ekki bara málið.

Enda kom í ljós seinna í samtalinu að umrætt afmælisbarn er dóttir vinkonu hans og er að verða þrettán ára... en ekki þrítug.

Aftur til framtíðar

Er þessa dagana að rifja upp gömul kynni af Marty McFly og co, þökk sé litlu sis. Hann eldist bara vel strákurinn :)

Svo er það bara áfram Ísland!

Bleikar nærbuxur

Nú á ég engar hvítar nærbuxur, þar sem þær fóru allar í þvott með dökkbleika lakinu mínu í gær. Ég er samt ekki frá því að þær séu bara flottari svona kandí-floss bleikar á litinn...

Tæknivædd

Jæja þá er ég komin með rafrænt vegabréf og öryggislykil að heimabankanum. Finnst að KB banki ætti að ráða mig í vinnu fyrir ræðuna sem ég hélt áðan fyrir pabba um dásemdir heimabankans. Myndin í vegabréfinu er reyndar mjög ólík mér, var ekki alveg viðbúin þessari skyndimyndatöku hjá lögregluembættinu, er dauðhrædd um að þeir stoppi mig á JFK fyrir að reyna að villa á mér heimildir. Þarf að reyna að pósa með passasvipinn í speglinum svo ég geti sett hann upp þegar þar að kemur.

Nostalgía

Fór á frumsýningu leikfélags MH á leikritinu Draugadans í Tjarnarbíói í gær. Ég skemmti mér bara ágætlega og sýningin var mjög vel gerð í alla staði, alveg frábært hjá krökkunum. Hins vegar er ég hrædd um að ég hafi misst af hálfri sýningunni því hugurinn var kominn ellefu ár aftur í tímann um leið og ég steig inn í Tjarnarbíó.

Í janúar 1996 var ég nefnilega á sama stað að frumsýna Animal Farm með leikfélagi MH. Þetta var margra mánaða ferli og rosaleg vinna og undirbúningur sem fór í þetta. Fyrir utan leikinn sjálfan voru það söngæfingarnar og dansæfingarnar og búningagerðin og ég veit ekki hvað og hvað. Ég lék kind, sagði eina eða tvær línur minnir mig, fyrir utan að hrópa í sífellu"fjórfætt gott, tvífætt vont" (sem breyttist síðan í "fjórfætt vont, tvífætt gott" eins og þeir sem þekkja söguna vita).

Svo var það frumsýningarpartýið og spennufallið og dansinn (man sérstaklega eftir Dancing Queen og Pulp Fiction tónlistinni) og ekki má gleyma daðrinu. Þetta var algjör hormónasuðupottur, um það bil þrjátíu unglingar saman allan sólarhringinn í öllum þessum trausts- og snertiæfingum (sem átti víst að heita hópefli). Ég var voða hrifin af einum hundinum, hann var hins vegar hrifin af hænu en sem betur fer var hún hrifin af svíni þannig að kindin fékk koss.

Margir (að minnsta kosti þrír) úr þessum hópi eru nú orðnir atvinnuleikarar og enn fleiri tengjast leikhúsi á einhvern hátt, dansarar, söngvarar, leika í auglýsingum og fleira. Fór að velta því fyrir mér í gær hvort ég hefði misst af köllun minni. Glæstum leikferli mínum lauk nefnilega með kindinni en þar áður tók ég þátt í fjölmörgum sýningum í grunnskóla og gaggó. Mér þykir þetta þó afar ólíklegt, enda kann ég hvorki að leika (lélegur lygari), dansa (kostulegur klaufi), né syngja (takmarkað tónsvið). Svo hef ég ekkert sérstaklega gaman af því að vera í sviðsljósinu heldur vill meira fá að "vera með". Spurning um að finna sér áhugaleikhóp og biðja um að fá að leika tré?

Gamlársvídjó

Með kveðjum frá Doktor Heila...

2007: Vonandi supercalifragilisticexpialidocious

Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir allt gamalt og gott, já og vont bara líka :) Er búin að gera nokkra lista yfir það sem sem ég held að muni gerast á árinu, það sem ég held að muni ekki gerast og það sem ég vona að muni gerast á komandi ári. Alla ósiðina sem ég ætla að láta af og öll nýju áhugamálin sem ég ætla að taka upp. Aðallega ætla ég að borða minna og elska meira. Held samt að ég bíði með að gera upp árið 2006 og deila væntingum mínum til ársins 2007 með netheimum. Annars held ég að árið 2007 verði bara nokkuð áhugavert og muni hafa margar breytingar í för með sér. Sjáum hvað setur :)